Ja.

Zo ja, welke zijn dit? Zijn dit enkel notariële akten of ook akten van andere autoriteiten?

Volgens artikel 1317 Burgerlijk Wetboek is een authentieke akte een akte die in de wettelijke vorm is verleden voor openbare ambtenaren die daartoe bevoegd zijn ter plaatse waar zij is opgemaakt. Artikel 1319 Burgerlijk Wetboek bepaalt vervolgens dat de authentieke akte tussen de contracterende partijen en hun erfgenamen of rechtverkrijgenden een volledig bewijs oplevert van de overeenkomst die erin is vervat.

Het gaat dan over akten verleden door de notaris, maar ook akten afgegeven door andere openbare ambtenaren zoals gerechtelijke instanties of ambtenaren van de burgerlijke stand.

Ja, conform artikel 1319 van het Belgisch Burgerlijk Wetboek (hierna: BWB), dat bepaalt: "De authentieke akte levert tussen de contracterende partijen en hun erfgenamen of rechtverkrijgenden een volledig bewijs op van de overeenkomst die erin is vervat."

Ja, alle akten die beantwoorden aan de definitie van authentieke akte conform artikel 1317 BWB, hebben de versterkte bewijskracht zoals geformuleerd in het artikel 1319 BWB.

“ Een authentieke akte is een akte die in de wettelijke vorm is verleden voor openbare ambtenaren die daartoe bevoegd zijn ter plaatse waar zij is opgemaakt.”

• De datum waarop de authentieke akte werd opgesteld.
• De plaats waar de authentieke akte werd opgesteld.
• De ondertekening door de partijen van de authentieke akte.
• De inhoud van de verklaringen van de partijen.
• Elke vaststelling gedaan door de bevoegde autoriteit binnen de grenzen van zijn bevoegdheden.
• De maatregelen die de autoriteit in kwestie verklaart genomen te hebben.
• De verschijning, de identificatie en de toestemming van de partijen.
• Andere:____________________________________

Volgens het Belgisch recht levert de authentieke akte het bewijs op van zijn inhoud, betreffende elementen die door de bevoegde autoriteit werden vastgesteld en geverifieerd. Dit bewijs geldt ten aanzien van de partijen, derden en de gerechtelijke instanties. Men kan het bewijs van het tegendeel enkel leveren via een complexe procedure, gelijkaardig aan de procedure voor de betwisting van een rechterlijke beslissing wegens partijdigheid van de rechter, namelijk de valsheidsprocedure.

Zijn authentiek: de datum, de plaats waar de akte werd opgemaakt, het feit dat de partijen verschenen zijn, dat zij bepaalde verklaringen in de aanwezigheid van de bevoegde autoriteit hebben afgelegd, bepaalde betalingen hebben uitgevoerd, enz. De vermeldingen waarvan de openbare ambtenaar daarentegen de waarachtigheid niet persoonlijk heeft kunnen vaststellen en die enkel op verklaring van de partijen in de akte werden opgenomen, worden enkel door de authentieke akte bewezen tot bewijs van het tegendeel, conform de bewijsregels van het gemeen recht (art. 1319-1320 BWB en art. 895 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek).

Voor welk overheidsorgaan: De rechtbank

Volgens welke procedure (duid de toepasselijke normen aan): De versterkte bewijskracht kan enkel betwist worden volgens de valsheidsprocedure. Deze procedure wordt voor burgerlijke zaken geregeld door de artikelen 895 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek en voor strafzaken door de artikelen 448 en volgende van het Wetboek van Strafvordering.

In burgerlijke zaken kan de vordering tot betichting van valsheid een hoofd- of een tussenvordering zijn. In dat laatste geval is de rechter bij wie de zaak in hoofdvordering aanhangig werd gemaakt, eveneens bevoegd om uitspraak te doen over de valsheid. In beide gevallen gelast de rechter de partijen om voor hem te verschijnen en gelast hij de verweerder in de valsheidsprocedure het van valsheid betichte stuk over te leggen. Indien de verweerder verschijnt en verklaart dit stuk niet te willen gebruiken, neemt de rechter akte daarvan en laat hij een proces-verbaal opstellen. Indien de verweerder daarentegen verklaart dat hij het stuk in kwestie wenst te gebruiken, dan parafeert de rechter het stuk en gelast hij de neerlegging daarvan ter griffie. Na te zijn overgegaan of te hebben doen overgaan tot alle dienstige onderzoeksmaatregelen, beslist de rechter over de valsheid. Als hij het stuk vals verklaart, wordt het vonnis in de rand van het betrokken stuk vermeld en wordt daarvan proces-verbaal opgesteld. Het stuk wordt in beslag genomen en overgemaakt aan de procureur des Konings met een afschrift van het vonnis dat het stuk vals verklaart.

In strafzaken, indien in de loop van een procedure een overgelegde authentieke akte van valsheid wordt beticht door één van de partijen, dan zal deze partij de andere partij aanmanen te verklaren of zij al dan niet van plan is voornoemd stuk te gebruiken. Als de partij verklaart dat zij het niet wil gebruiken of geen verklaring aflegt binnen een termijn van acht dagen, wordt het betwiste stuk uit het proces verworpen. Indien zij daarentegen verklaart dat zij van plan is het stuk te gebruiken, dan neem de rechtbank waarbij de hoofdvordering aanhangig is gemaakt, kennis van de zaak bij tussenvordering.

Binnen welke termijnen: In burgerlijke zaken kan de rechter de zaak onmiddellijk behandelen, indien hij van oordeel is dat dit zonder meer kan worden berecht. Zo niet, besluit de rechter tot alle dienstige onderzoeksmaatregelen, die hij zelf verricht of onder zijn leiding doet verrichten overeenkomstig de bepalingen betreffende het schriftonderzoek (Art. 902 Gerechtelijk Wetboek).

In strafzaken, als de partij die een stuk van valsheid beticht staande houdt dat diegene die het heeft overgelegd de dader of medeplichtige van de valsheid is, of indien uit de procedure blijkt dat de dader of de medeplichtige van de valsheid in leven is en dat de vervolging van het misdrijf niet verjaard is, zal de strafvervolging geschieden overeenkomstig de voorgeschreven vormvereisten.

Als het een burgerlijk proces betreft, zal het vonnis opgeschort worden totdat er een uitspraak over de valsheid is gedaan.

Als het om misdaden, wanbedrijven of overtredingen gaat, zal het hof of de rechtbank waarbij de zaak aanhangig is gemaakt ertoe gehouden zijn, na het horen van de bevoegde ambtenaar van het openbaar ministerie, eerst te beslissen of er al dan niet reden tot opschorting van de hangende zaak is wegens valsheid.